Κοττό, Ιαπωνικό Μωσαϊκό και Καϊντάν του Λευκάδιου Χερν στα ελληνικά

Έτοιμο το Ιαπωνικό Μωσαϊκό! Έτοιμο και το Καϊντάν! Μαζί με το Κοττό, που προηγήθηκε εδώ και λίγες εβδομάδες, ολοκληρώθηκε το πρώτο μέρος της σειράς «Λευκάδιος Χερν» με τα τρία βιβλία του Λευκάδιου Χερν στα ελληνικά, στην ολοκληρωμένη μορφή τους, ακριβώς όπως στην πρώτη έκδοση που είδε και ενέκρινε ο συγγραφέας. Κυκλοφορούν φέτος, το 2014, που είναι η επέτειος των 110 χρόνων από τον θάνατό του και των 150 χρόνων από την Ένωση των Νησιών του Ιονίου με την Ελλάδα και καλωσορίζουν τον Λευκάδιο που επιστρέφει στη μητρική γη.

Όταν πήρα τα πρώτα βιβλία στα χέρια μου, τα πήγα κατευθείαν στον αγαπητό μου κ. Τάκη Ευσταθίου, στον άνθρωπο στο οποίου το όραμα, την πρωτοβουλία και τις προσπάθειες οφείλεται το Open Mind of Lafcadio Hearn, που διατηρεί και διαδίδει το έργο και το πνεύμα του Λευκάδιου Χερν παγκόσμια. Χωρίς λόγια και με πολλή συγκίνηση τοποθέτησε δίπλα στα καινούργια βιβλία του 2014 τις πρώτες εκδόσεις των ίδιων έργων που έχει στην πλούσια συλλογή του και τα φωτογράφισε. 

Εγώ, φωτογράφισα τα τρία βιβλία του Λευκάδιου Χερν πάνω στο ξύλινο γραφείο που δουλεύτηκαν οι μεταφράσεις μαζί με το μικρό γλυπτό του Μασάκι Νόντα, που βρίσκεται πάντα δίπλα μου.  

Καθένα απ' αυτά τα βιβλία είναι δεκαοχτώ μήνες δουλειάς που γινόταν χωρίς την ελπίδα ότι τα βιβλία θα εκδοθούν. Οι ελληνικοί εκδοτικοί οίκοι που είχα προσεγγίσει στην αρχή, θεωρούσαν τον Χερν αντιεμπορικό. Αργότερα η οικονομική κρίση τους έκανε ακόμα πιο επιφυλακτικούς. Στην Αυστραλία, όμως, το «Ταμείο Παγκόσμιας Κυθηραϊκής Κληρονομιάς» και ο George C. Poulos είχαν όραμα να φτάσει ο μεγάλος συγγραφέας στους Έλληνες της Ελλάδας και της Διασποράς. 

Ίσως έπρεπε να το είχα σκεφτεί ότι η ίδια πολυπολιτισμικότητα που χαρακτήριζε τον Χερν και την έκδοση των έργων του (τα βιβλία που έγραφε στην Ιαπωνία εκδίδονταν στην Αμερική), θα χαρακτήριζε και την έκδοση των ελληνικών μεταφράσεών του. 

Συμπτώσεις ίσως. Ο Ντένης Τζαννάτος, δημοσιογράφος και γελοιογράφος, που έκανε τις διορθώσεις των βιβλίων και ο Ηλίας Ταμπακέας, σκιτσογράφος και δάσκαλος σκίτσου, που έκανε την επιμέλεια και παραβολή αγγλικού–ελληνικού κειμένου έχουν ισχυρούς δεσμούς εκτός Ελλάδας.

Κοιτάζω τα βιβλία, τα καμαρώνω, τα αγγίζω, τα ξεφυλλίζω, τα μυρίζω κι αναρωτιέμαι αν είναι αλήθεια ή μια δυνατή ανάμνηση ή μήπως ένα ζωντανό όνειρο. Αναθυμάμαι τα λόγια του Λευκάδιου στη σύζυγό του το πρωινό της μέρας του θανάτου του:

«Έκανα ένα μακρύ μακρύ ταξίδι χτες τη νύχτα. Αλλά τώρα να 'μαι που καπνίζω στη βιβλιοθήκη του σπιτιού μας στο Νίσι Όκουμπο. Στ’ αλήθεια η ζωή και ο κόσμος είναι παράξενα. Έκανα πράγματι ένα ταξίδι χτες τη νύχτα; Ή είναι όνειρο το ότι κάθομαι εδώ και καπνίζω;».