 |
| Εικονογράφηση του Γκενζιρό Γιέτο για την ιστορία Κουσά χιμπαρί. Κοττό 1904, Κοττό 2014 |
Στο μελωδικό έντομο κουσά χιμπαρί αφιερώνει ο Λευκάδιος Χερν μία ιστορία που περιλαμβάνεται στο Κοττό. Είχε ένα τέτοιο έντομο στο γραφείο του, μέσα σ' ένα μικροσκοπικό κλουβί, αρκετά ευρύχωρο για να περπατήσει, να πηδήξει ή να πετάξει ο μικρός τραγουδιστής. Το πρωί ονειροπολούσε, αναπαυόταν.
Αλλά κάθε ηλιοβασίλεμα η απειροελάχιστη ψυχή του ξυπνάει, και τότε το δωμάτιο αρχίζει να γεμίζει με απαλή και απόκοσμη μουσική απερίγραπτης γλυκύτητας –ένα λεπτότατο αργυρόχρωμο κυματισμό και τρέμουλο σαν από μικρούτσικα ηλεκτρικά κουδούνια.
Τραγουδούσε όλη τη νύχτα ένα τραγούδι της αγάπης, που κανείς δεν του δίδαξε, αλλά που είχε γραφτεί στη μνήμη του από εκατομμύρια προηγούμενες ζωές.
Άλλοτε αυτό το τραγούδι τού έφερνε την αγάπη και τον θάνατο. Έχει ξεχάσει τα πάντα γύρω από τον θάνατο, αλλά θυμάται την αγάπη. Και γι’ αυτό τραγουδάει τώρα –για τη νύφη που ποτέ δεν θα έρθει.
Ξαναδιαβάζοντας το Κοττό τέσσερα χρόνια μετά την έκδοσή του, κάνω ξανά την ίδια διαπίστωση: κάθε φορά που ο αναγνώστης ανοίγει ένα βιβλίο του Λευκάδιου, κάτι καινούργιο θ' ανακαλύψει.
Κουσά-χιμπαρί σημαίνει κορυδαλλός του γρασιδιού. Οι Ιάπωνες του έχουν δώσει ποιητικά ονόματα. Το ονομάζουν επίσης άσα-σούζου πρωινή καμπανούλα, γιάμπου-σούζου καμπανούλα του δάσους με τα μπαμπού, άκι-καζέ φθινοπωρινό άνεμο και κο-σούζο-μουσί παιδί του μελωδικού εντόμου. Είναι το μικρότερο από τα μελωδικά έντομα μετά το γιαμάτο-σούζου (μικρή καμπάνα του Γιαμάτο).
Ακούστε το τραγούδι του!
